Chini est tziu Cosimu Lai?
Francesco Capuzzi
A tziu Còsimu Lai no m’arregordu candu dd’apu connotu. Est de cuddas personas chi parint chi ddas apas connotas de sempri. De siguru depit essi candu apu frecuentau is cantadoris sinniesus, in Sìnnia etotu.
Est precisu a nai ca Sìnnia, mancai siat a pagu tretu de Casteddu, est una bidda chi ancora aguantat una certa identidadi. Ma po si ndi sapi no bastat certamenti a fai una passillada po is arrugas cosa sua, trotoxadas che labirintu, e nemancu a andai a castiai “i’xrebus”, sa màscara traditzionali sinniesa, po crannovali. Perou fortzis po ndi tastai unu tzicheddu de cussa identidadi, iat a bastai unu merì ciaciarrendi cun tziu Còsimu … o a ligi su libru chi depemu chistionai in custas arrigas.
Po incarrerai s’argumentu, no brinchint sa “nota del curatore” in su princìpiu de su libru: mancai siat una “precisazione doverosa”, mi praxit a pensai chi nci siat unu pagu de malìtzia bonària in cuddus fueddus introdutivus.
Difatis probabilmenti no nd’iant a bastai dexi de librus po podi contai totu su chi tziu Còsimu podit contai, in vesti de pastori, ciclista o cantadori, e nemancu centu po podi contai totu su chi is sinniesus podint contai de tziu Còsimu, in vesti de pastori, ciclista o cantadori.
Bastit a nai ca de totu is duzinas de contus chi apu intèndiu de buca sua, in su libru, chi andat beni, nci nd’at unu o duus. Calincunu at a essi abarrau in foras poita no fiat cosa de ddu ponni po scritu, calincun’àturu incapas poita tziu Còsimu no dd’at cunsiderau interessanti o poita no dd’est bènniu a conca in cuddu momentu.
“Camina!” … mi parit de dd’intendi, candu calincunu ddi cicat contus chi no dexit a ddi cicai.
Poi no ndi chistioneus de totu is fueddus “antigus” chi emu lìgiu in is ditzionàrius e chi pensamu “estintus”, e chi invècias apu intèndiu de sa buca de tziu Còsimu etotu. Po ndi nai unu: “E totu chi arremàcias”, nendi a un’amigu chi dd’abetiàt; no si bollu troci su gustu de scoberri ita bolit nai.
Duncas tzacheus is manus po custa bella initziativa de Amos Cardia e de s’assòtziu Me-Ti, chi ant permìtiu de portai a luxi custas fotografias de unu mundu chi est coitendi a sparessi.
E no bastat, ca est precisu a nai chi, in prus de sa presentada de su libru in cumpangia de tziu Còsimu, de su curadori de su libru Amos Cardia e de su scritori casteddaju Gianni Mascia, e in prus de sa cena sociali, nc’est un’atera cosa interessanti meda.
Còsimu Lai, impari a is sinniesus Danieli Fieli e Pàulu Zedda, s’ant a esibiri in una versada a ghitarra a sa moda campidanesa.
Po chini si bolit acostai a su mundu de s’improvisatzioni poètica custa est ocasioni de no si depi perdi: siat poita is ocasionis po ascurtai una cantada, in Casteddu, funt pagus etotu, siat poita, po cantu est un’atòbiu informali, nc’at a essi sa possibilidadi de cumprendi mellus is mecanismus de s’intrèciu poèticu e de chistionai cun is poetas.
Duncas no lasseus de s’atobiai custa cenàbara a is ses e mesu de a merì in s’aposentu de s’assòtziu Me-Ti in Is Mirrionis, bia Mandrolisai: nd’eus a tenni cosa de contai
Tags: cosimo lai ; francesco capuzzi ; circolo me-ti 
